نقد و بررسی Lenovo Ideapad A1

سال 2012 را می‌توان سالی طلایی در دنیای پر هیجان تبلت ها دانست. وضعیتی که اکنون در بازار و رقابت شرکت‌های سازنده برای ساختن تبلت های کارآمد و ارزان قیمت‌تر شاهد آن هستیم چیزی شبیه به رقابت شرکت‌های سازنده‌ی لپ تاپ‌ها در حدود شش یا هفت سال پیش است. با این حال فکر می‌کنیم که رقابت بین تبلت ها کاملا شدیدتر و پرهیجان‌تر می‌باشد. در بالاترین سطح ، تبلت های ساخت کمپانی‌های اپل و سامسونگ را داریم. اما هرچند که آن‌ها تبلت هایی لوکس و گران قیمت هستند، شرکت‌هایی نیز تصمیم گرفته‌اند که رده های پایینی را پوشش دهند و با تولید تبلت هایی ارزان قیمت‌تر، بتوانند مشتریان با بودجه‌ی کمتر را نیز به خود جلب کنند. Ideapad A1 یکی از همین تبلت هاست که از نوع 7 اینچی، مجهز به پردازنده‌ی 1 گیگاهرتزی ARM Cortex A8 و سیستم عامل اندروید نسخه‌ی نان زنجبیلی است. البته تبلتی چون Amazon Kindle Fire هم وجود دارد که هرچند از نظر امکانات و به خصوص نمایشگر بهتر است، ولی قیمتی پایین‌تر دارد. بعلاوه تبلتی مثل Asus Google Nexus 7 هم هرچند که قیمتی کمی بالاتر دارد، ولی عملکردی عالی را از خود به نمایش می‌گذارد

در بازاری که با تبلت های هرچه باریک‌تر احاطه شده، A1 با ابعاد 195 × 125 × 12 میلی متر ابعادی در حدود Kindle Fire دارد. البته معمولا تبلت های 7 اینچی کمی قطورتر از 10 اینچی‌ها هستند ولی به هر صورت در حالی که تبلتی مثل Apple iPad mini قطری تنها در حد 7.2 میلی متر دارد، 12 میلی متر مقداری زیاد می‌نماید. بدنه و به خصوص قسمت پشتی این تبلت از جنسی پلاستیک ساخته شده که می‌تواند نسبت به رقبا احساسی از نوع نامرغوب بودن را منتقل کند. البته اینکه بتوانید رنگ قاب پشتی را به دلخواه خود از بین آبی، سفید، مشکی و صورتی انتخاب کنید مطمئنا بسیار خوب است.

از نظر پورت‌ها و اتصالات، طراحان این تبلت سعی کرده‌اند که اصل ساده بودن را رعایت کنند به صورتی که در قسمت پایینی آن تنها یک پورت micro USB و یک شیار کارت حافظه‌ی micro SD دیده می‌شود. جک 3.5 میلی متری هدفون نیز در قسمت بالایی قرار گرفته. تنها چیز دیگری که بر روی بدنه دیده می‌شود دکمه‌ی قفل و تنظیم صدا است.

واقعیت این است که نسبت به رقبا، A1 در زمینه‌ی نمایشگر عملکردی ضعیف‌تر دارد. منظور از رقبا iPad mini یا Plus Samsung Galaxy Tab 7 نیست بلکه مثلا در برابر Asus Google Nexus 7 واقعا عملکردی ضعیف‌تر دارد. این در حالیست که Nexus 7 فقط مقداری از این تبلت گران قیمت‌تر است. هرچند که نمایشگر 7 اینچی این تبلت رزولوشن 1024X600 را ارائه می‌کند ولی کیفیت دید از زاویه اصلا خوب نیست، وضوح رنگ‌ها متوسط هستند و در کل تصاویر مقداری دانه دانه به نمایش در می‌آیند. این در حالیست که تبلت های 7 اینچی از شرکت‌های Energy System و Archos در بازار هستند که قیمت‌هایی ارزان‌تر دارند و تقریبا همین نتیجه را ارائه می‌کنند. لنوو برای این تبلت یک صفحه کلید لمسی اختصاصی طراحی کرده که وقتی آن را تست کردیم متوجه برتری خاصی از آن نسبت به صفحه کلید لمسی تبلت های دیگر نشدیم. در حقیقت به جز اینکه می‌توانید رنگ آن را به نارنجی یا خاکستری تغییر دهید مورد خاص دیگری در آن به چشم نمی‌خورد.

اگر تا به حال با نسخه های 4 یا 3 سیستم عامل اندروید کار کرده باشید، اندروید 2.3.4 نصب شده بر روی این تبلت به نظر شما یک عقب گرد در زمان خواهد آمد! در زیر نمایشگر سه دکمه‌ی لمسی خواهید یافت که با آن‌ها می‌توانید به Menu یا Home بروید و یا اینکه عمل بازگشت را انجام دهید. در ضمن برچسب منوی Home به جای اینکه تصویر یک خانه باشد فقط یک مربع است که می‌تواند مقداری گیج کننده باشد. تقریبا می‌توان گفت که تنها تغییری که لنوو در رابط کاربری اصلی اندروید 2.3.4 داده، یک لانچر ویجت است که در وسط صفحه‌ی خانگی قرار گرفته.

همان‌طور که گفتیم A1 مجهز به پردازنده‌ی تک هسته ای 1 گیگاهرتزی است. یعنی باید در بازاری رقابت کند که تبلت هایی با پردازنده های دو هسته ای و چهار هسته ای آن را احاطه کرده‌اند. به هر حال این پردازنده به خوبی از پس اندروید 2.3.4 بر می‌آید ولی مکث و کند شدن در رابط کاربری و کار کردن با اپلیکیشن ها اجتناب ناپذیر هستند.

از نظر تولید صدا نیز باید گفت که هرچند انتظار زیادی از اسپیکر یک تبلت 7 اینچی نداریم، ولی توان خروجی اسپیکرهای این تبلت تقریبا برابر با دیگر رقبا است و به راحتی می‌تواند فضای یک اتاق متوسط و آرام را پر کند.

در پشت این تبلت یک دوربین 3 مگاپیکسلی قرار گرفته که از عملکرد آن نیز باید چیزی در حد دیگر عملکردهای تبلت انتظار داشته باشید. در ضمن این دوربین توانایی فیلم برداری HD را نیز ندارد و نهایت رزولوشن آن VGA است. دوربین 0.3 مگاپیکسلی نیز برای مکالمه به کار می‌رود که برای انجام مکالمات تصویری بسیار کاربردی است.

اما یک نقطه‌ی قوت خیلی خوب این تبلت را می‌توان در شارژ دهی باتری آن دید، به طوری که در تست استاندارد با Wi-Fi روشن، باتری آن می‌تواند تا 8 ساعت دوام بیاورد. این کاملا بیشتر از متوسط تبلت های این رده است.

در کل باید گفت که چند نکته در مورد این تبلت وجود دارد. نخست اینکه واقعا در بین تبلت های 7 اینچی ارزان قیمت‌ترین نیست. دوم اینکه ای کاش بر روی آن از نسخه‌ی جدیدتر اندروید استفاده می‌شد. سوم اینکه امروزه دیگر از پردازنده های تک هسته ای نباید انتظار چندانی داشت و در نهایت کیفیت نسبتا پایین نمایشگر را هم باید یک نقطه‌ی ضعف دانست. از نقاط قوت نیز می‌توان به شارژ دهی خیلی خوب باتری و طراحی نسبتا خوب با قابلیت انتخاب از بین رنگ‌های مختلف اشاره کرد.

شارژ دهی باتری خیلی خوب
قابلیت انتخاب از بین رنگ‌های مختلف بدنه
16 گیگابایت حافظه داخلی و پشتیبانی از کارت حافظه جانبی حداکثر تا 32 گیگابایت
وجود دوربین دوم جهت انجام مکالمات تصویری

کیفیت نسبتا پایین نمایشگر
استفاده از نسخه‌ی قدیمی اندروید